Zdalnie sterowane modele szybowców na zboczu.
Co dwa lata Komisarze FAI coś dodają, coś zmieniają, ale generalnie chodzi o to, aby w jak najkrótszym czasie przelecieć 10 odległości między 100-metrowymi bazami.

Wygląda to mniej więcej tak:

 

Ale najczęściej tak 🙂

Przepisy kat. F3F – zdalnie sterowane szybowce na zboczu
(obowiązujące na 2006 r.)

1. Definicja:

Zawody te są konkurencją szybkościową dla zdalnie sterowanych szybowców. Składają się one z minimum czterech rund. Organizator powinien rozegrać tyle rund na ile pozwoli czas i warunki.

2. Charakterystyka modeli szybowców:

maksymalna powierzchnia – 150 dm²
maksymalna masa w locie – 5 kg
obciążenie powierzchniowe – max. 75 g/dm²
Minimalny promień nosa kadłuba powinien wynosić min. 7,5 mm (definicja pomiaru jak w kat. F3B). Aparatura nadawczo odbiorcza powinna działać jednocześnie z innym wyposażeniem i normalnie wykorzystywać przestrzeń zajmowaną przez kanały R/C (35MHz:10 kHz).
Zawodnik może używać w trakcie zawodów trzech modeli. Dozwolona jest kombinacja części modeli wykonywana pomiędzy rundami, a dająca w rezultacie model zgodny z przepisami, pod warunkiem, że części te zostały sprawdzone przed rozpoczęciem zawodów.
Dozwolone jest dodawanie balastu (który musi być ulokowany wewnątrz modelu) oraz zmiana kątów ustawień. Zmiana geometrii lub powierzchni jest dozwolona tylko jeśli jest dokonywana zdalnie na odległość.

 3. Zawodnik i pomocnicy:

Zawodnik (pilot) musi obsługiwać swój nadajnik osobiście. Każdy pilot może mieć jednego pomocnika. Pomocnik może pomagać i doradzać pilotowi do momentu gdy model przekroczy bazę „A” pierwszy raz i dopiero po zakończeniu lotu na czas.

4.Definicja próby:

Za próbę uznaje się moment, gdy model opuści ręce pilota lub jego pomocnika.

5. Ilość prób:

Pilot ma jedną próbę w każdym locie. Próba może zostać powtórzona gdy:
a) próba wyrzucenia modelu została utrudniona, przerwana lub wystąpiły przeszkody będące poza kontrolą pilota, należycie i w porę potwierdzone przez sędziów.
b) model uległ w locie kolizji z innym modelem lub przeszkodą i pilot nie ponosi winy za spowodowanie tego wypadku.
c) lot nie był sędziowany z winy sędziów.
d) model (tj. jakakolwiek jego część) nie przeleci nad horyzont wyznaczony przez płaszczyznę poziomą miejsca startu w czasie 5 sekund po zakończeniu pomiaru lotu z powodu niesprzyjających okoliczności (np. zakłócenia), które są potwierdzone przez sędziów.
e) Powtórka lotu może nastąpić gdy podczas oficjalnego lotu wystąpiły słabe warunki lub zakłócenia radiowe potwierdzone przez sędziów. Jeśli to możliwe model może pozostać w powietrzu i powtarzać procedurę startu od początku tj. nabierając wysokości i rozpocząć konkurencję, ma na to regulaminowe 30 sek.
f) gdy w czasie lotu prędkość wiatru spadła poniżej 3 m/s i trwało to dłużej niż 20 sekund

6. Unieważnienie lotu:

Lot uznaje się za oficjalny w momencie gdy została przeprowadzona próba i jakikolwiek uzyskany wynik jest obowiązujący.
Lot jest oficjalny ale otrzymuje wynik zero gdy:
a) pilot użył modelu niezgodnego z przepisami FAI
b) z modelu podczas lotu odpadła jakakolwiek część
c) pomocnik doradzał pilotowi podczas lotu na czas
d) model był sterowany przez kogokolwiek innego niż zawodnik
e) lot nie został ukończony
f) model wylądował poza wyznaczoną strefą lądowania
g) model nie został wypuszczony w ciągu 30 sekund od rozkazu startu
h) model (tj. jego środek ciężkości) nie przeleci nad horyzont wyznaczony przez płaszczyznę poziomą miejsca startu w czasie 5 sekund po zakończeniu pomiaru lotu.

7. Organizacja startów:

Loty odbywają się runda za rundą. Kolejność startów jest ustalana na drodze losowania ze zwróceniem uwagi na zgodność używanych kanałów radiowych. Pilot ma prawo do trzech minut czasu przygotowawczego od momentu, gdy został wywołany. Po upływie trzech minut sędzia startowy może dać rozkaz startu. Po rozkazie startu pilot lub jego pomocnik mają 30 sekund na wypuszczenie modelu. Pilot lub pomocnik wypuszcza model z ręki z obrębu strefy startowej wyznaczonej przez organizatora. Jeśli jest to możliwe strefa startowa łącznie z systemami nagłaśniającymi powinna znajdować się w środku dystansu (w równej odległości od bazy A i B).
Czas od momentu wypuszczenia do momentu wejścia modelu na trasę lotu (tj. przekroczenia bazy A w kierunku bazy B) nie może przekroczyć 30 sekund, po upływie tego czasu zaczyna być mierzony czas lotu. Włączenie czasu jest zapowiadane przez sędziów.

8. Cel lotu:

Celem lotu jest przelecenie 1000 metrów po zamkniętym torze o długości 100 metrów w możliwie najkrótszym czasie od momentu w którym model przekracza bazę A w kierunku bazy B. Jeśli warunki terenowe na to nie pozwalają, odległość między bazami może być krótsza, lecz nie mniej niż 80 metrów. Ten wyjątek nie obowiązuje na Mistrzostwach świata i Europy.

9. Trasa lotu:

Trasa lotu jest położona wzdłuż krawędzi stoku i znaczona na obydwóch końcach dobrze widocznymi flagami. Organizator musi zagwarantować, że płaszczyzny wyznaczające miejsce zakrętu są wzajemnie równolegle i prostopadle do stoku. Zależnie od okoliczności dwie płaszczyzny są oznaczane indywidualnie: baza A i baza B.
Baza A jest oficjalną płaszczyzną startową. Na bazie A i na bazie B „bazowi” ogłaszają przekroczenie przez model (tj. jego nos kadłuba) sygnałem dźwiękowym.
Poprzez sygnał dźwiękowy kiedy model wyleci na zewnątrz trasy lotu. Ponadto w przypadku bazy A sygnał informuje o pierwszym przekroczeniu bazy A w kierunku bazy B.

Bezpieczeństwo:

Organizator musi wyznaczyć linię bezpieczeństwa, która oddzieli zawodników, sędziów i widzów od strefy w której latają modele. Jeśli model lub jakakolwiek jego część podczas lotu oficjalnego przekroczy linię bezpieczeństwa, zawodnik otrzyma 100 pkt karnych, które będą odliczone od sumy pkt wszystkich kolejek.
Organizator musi wyznaczyć jedną osobę, która będzie obserwować każdy „wlot” do strefy bezpieczeństwa.

10. Sędziowanie:

Loty są sędziowane przez dwóch sędziów, którzy nie muszą być stali dla wszystkich zawodników. Zadaniem sędziów jest sprawdzanie czy loty są wykonywane zgodnie z regulaminem, mierzenie czasu i kontrola czy przeleciany został prawidłowy dystans.

11. Punktacja:

Rezultat lotu jest przedstawiony jako czas w sekundach i setkach sekund uzyskany przez każdego pilota. W celu obliczenia rezultatów rundy wyniki uczestników są przeliczane w następujący sposób:
Pmin /Pi x 1000
Gdzie Pmin, jest najlepszym wynikiem w rundzie, a Pi rezultatami poszczególnych zawodników.

12. Klasyfikacja:

Suma wyników z poszczególnych rund będzie decydować o pozycji w końcowej klasyfikacji. Najgorszy wynik każdego zawodnika jest odrzucany, a pozostałe dodaje się uzyskując wynik końcowy decydujący o pozycji każdego zawodnika w końcowej klasyfikacji. Jeżeli rozegrano więcej niż 14 rund, wtedy skreśla się 2 najgorsze wyniki. Przy nierozstrzygniętym wyniku końcowym rozgrywa się loty dogrywkowe.

13. Organizacja zawodów:

Zawody powinny odbywać się w okolicy odpowiedniej do lotów szybowcowych na zboczu. Podczas wyznaczania strefy startów i lądowań oraz płaszczyzn baz zwrotnych organizator powinien wziąć pod uwagę konfigurację terenu i kierunek wiatru.

14. Zmiany:

Jakiekolwiek zmiany w strefie lotów i lądowania mogą być dokonywane tylko pomiędzy rundami.

15 .Przerwy:

Runda będąca w toku musi zostać natychmiast przerwana gdy:
a) siła wiatru jest nieprzerwanie poniżej 3m/s lub ponad 25m/s
b) kierunek wiatru nieprzerwanie jest odchylony ponad 45° od linii prostopadłej do toru lotu.

Runda w toku jest unieważniona gdy:
a) przerwa trwa dłużej niż 30 minut
b) mniej niż 50 % uczestników było w stanie ukończyć rundę z powodu marginalnych warunków pogodowych. Gdy słabe warunki „nie ustawały” (przez dłużej niż 20 sekund) i powodowały automatyczne powtórki lotów.